با هادی ساعی؛ آقای خاص تکواندوی ایران/از طلای المپیک تا آکتور شدن در سینما
ساعی می گوید:«عاشورزاده خیلی خوب است و می تواند قهرمان المپیک شود.»
فتح الله فتحی – خبرگزاری خبرآنلاین؛مدتی است که هادی ساعی قهرمان تکواندوی جهان و المپیک وارد دنیای بازیگری شده؛ قهرمان نامدار تکواندو ۷ سال قبل پس از انجام یک مسابقه نمادین با امید غلام‌‌زاده چهارگوشه شیاپچانگ در خانه تکواندو را بوسید و با خداحافظی از دنیای قهرمانی هوگوهایش را آویخت. ساعی پس از کناره‌‌گیری از دنیای قهرمانی، وارد شورای شهر تهران شد و کارش را در مدیریت شهری آغاز کرد.
سال ۹۳ اما برای هادی طور دیگری رقم خورد. آقای خاص تکواندوی ایران با بازی در مجموعه تلویزیونی آمین پا به دنیای بازیگری گذاشت. حضور در سریال پلیسی آمین و ایفای نقش در فیلم پی ۲۲ پازل توانمندی‌هایش را تکمیل کرد.
خود ساعی در این مورد می‌گوید: «قبل از ینکه سریال تلویزیونی آمین را تجربه کنم، در فیلم سینمایی پی ۲۲ بازی کردم. در این فیلم نقش یک تکاور نیروی دریایی را بازی کردم. زمانی که پیشنهاد بازی در این فیلم به من شد، پیشنهادهای دیگری هم برای بازیگری داشتم اما برای بازی در این فیلم نزدیک به دو ماه با خودم کلنجار رفتم و در نهایت پذیرفتم و خدا را شکر که بازخوردهای خوبی داشت.»
او به انتخاب نقش خود در پی ۲۲ اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: «هیچ شباهتی بین من و فرمانده تکاوران ارتش نیروی دریایی که نقش او را ایفا کردم وجود نداشت و بیشتر به خاطر توانایی جسمانی بالایی که داشتم برای این اثر انتخاب شدم. در این فیلم تمام کارهایی که یک بدلکار می‌توانست انجام دهد را خودم انجام دادم و در هیچ یک از سکانس‌ها از بدلکار استفاده نکردم. حتی بعضی از صحنه‌های تصویربرداری زیرآب را خودم انجام دادم.»
ساعی که بازیگری را دوست دارد شاید در ادامه این حرفه را دنبال کند: «اکنون پیشنهادهای دیگری برای بازیگری در چند فیلم و سریال دارم که فعلاً هیچ کدام را نپذیرفته‌ام اما خودم بازیگری را دوست دارم و می‌خواهم نقشی را ایفا کنم که واقعاً به من مرتبط باشد.»
کاپیتان سابق تیم ملی خودش را از تکواندو دور نمی‌داند: «من تکواندوکارم و از این رشته دور نیستم. هر جا تکواندو موفق بود وظیفه خود می‌دانم کمک کنم کما اینکه بعد از قهرمانی جهان با برگزاری جشن قهرمانی به اعضای تیم روحیه دادم.»
ساعی درباره حضورش در انتخابات فدراسیون حرف می‌زند: «به خواست اهالی تکواندو برای حضور در انتخابات ثبت‌نام کردم و آقایان فکر کردند که حضور من جدی نیست ولی من از همان اول خیلی جدی وارد شدم و هدفم هم کمک به تکواندو بود. می‌دانستم که اگر رئیس فدراسیون تکواندو شوم خیلی از دوستانم را از دست می‌دهم. برای کمک به تکواندو آبرو و اعتبار خود را گذاشتم اما اجازه ندادند در انتخابات شرکت کنم.»
او که در ۲۰ سالگی حضور در المپیک را تجربه کرد ادامه می‌دهد: «اولین بار المپیک ۲۰۰۰ سیدنی را تجربه کردم. در آن بازی‌ها ۲۰ سالم بود. آن دوره اولین دوره حضور تکواندو در المپیک بود و همه تکواندوکاران دنیا برای اولین‌بار بود که در المپیک شرکت می‌کردند. من مدال برنز گرفتم اما آن بازی‌ها با المپیک ۲۰۰۴ آتن قابل مقایسه نبود. سیدنی و آتن با هم خیلی فرق می‌کرد. باتجربه‌تر شده بودم، چهار بار قهرمان جهان شده بودم. خیلی از ورزشکاران، قهرمان جهان می‌شوند ولی این قهرمانی دیگر تکرار نمی‌شود. مهم‌ترین دلیلش این است که دیگر نمی‌توانند برای خودشان انگیزه ایجاد کنند. برای من هم اولین قهرمانی جهان جالب بود اما از دفعه سوم به بعد دیگر برایم جذابیتی نداشت.»
ساعی در ادامه به زندگی ورزشکاران المپیکی اشاره می‌کند و می‌گوید: «برای المپیک ۲۰۰۴ آتن، ۸ ماه خانه نرفتم. از اردو تا خانه ۵ دقیقه بیشتر راه نبود ولی خانه نمی‌رفتم تا از فضای تمرینات دور نشوم. همه آنهایی که به المپیک راه پیدا می‌کنند، بهترین‌های دنیا هستند اما تنها چیزی که آنها را از یکدیگر متمایز می‌کند همین محدویت‌هایی است که یک ورزشکار در طول زمان تمرین انجام می‌دهد نه اینکه یک ماه مانده به المپیک بگوید حالا زمان تمرکز روی این بازی‌هاست. شاید باورتان نشود که برای المپیک آتن ۶ ماه تلفنم خاموش بود.»
ساعی از دی ماه سال ۸۲ چوب حراج بر مدال‌هایش زد: «زلزله بم را هیچ وقت از یاد نمی‌برم، شرایط سختی بود. ولی مردم با کمک‌هایی که داشتند، این حادثه را به یک همدلی و محبت گسترده تبدیل کردند. خیلی دوست داشتم در روزهای اول بتوانم به مردم حادثه‌دیده کمک کنم اما به خاطر حضور در اردوهای تیم ملی نتوانستم. پس از آن برای ابراز همدردی و کمک به مردم زلزله‌زده بم مدال‌هایم را به حراج گذاشتم. همچنین پس از دیداری که به همراه چند نفر از ملی‌پوشان با تکواندوکاران این شهر حادثه‌دیده داشتیم، پیشنهاد تمرین با بچه‌های زلزله‌زده بم را دادم که باعث خوشحالی آنها شد. با اینکه لباس برای تمرین نداشتیم اما برای خوشحالی آنها با همان لباس‌های شخصی مشغول به تمرین شدیم که این حرکت در روحیه بچه‌ها تأثیر خوبی داشت.»
قهرمان المپیک حالا اما فضای ورزش را المپیکی نمی‌داند: «به عنوان کسی که سه بار المپیک را تجربه کرده برای المپیک ریو احساس خطر می‌کنم زیرا هیچ رنگ و بویی از المپیک نیست. رسانه‌ها باید کمک کنند که فضای ورزش المپیکی شود. کمتر از ۸ ماه به المپیک وقت باقی مانده. اردوهای تیم‌های المپیکی برپاست و ورزشکاران آماده حضور در المپیک می‌شوند. شرایط المپیک با رقابت‌های جهانی و آسیایی متفاوت است. یک ورزشکار باید از رفتار مسئولان و پرداختن رسانه‌ها به المپیک حس کند که میدان المپیک کاملاً با تمام مسابقات متفاوت است. به یاد دارم زمانی که در دنیای قهرمانی مبارزه می‌کردم، رنگ و بوی اردوها از یک سال قبل رنگ المپیکی می‌گرفت. روزی ۵ ساعت تمرین می‌کردم. نه مصاحبه می‌کردم، نه حرف می‌زدم، فقط تمرین می‌کردم. از همه زودتر می‌رفتم سر تمرین و دیرتر از دیگران بیرون می‌آمدم.»
قهرمان پرافتخار تکواندوی ایران و جهان با تمجید از تکواندوکاران المپیکی ادامه می‌دهد: «عاشورزاده خیلی خوب است. خودم زمانی که مدیر فنی تیم ملی بودم او را به تیم نوجوانان آوردم و به مسابقه نوجوانان جهان و قهرمانی آسیا بردم. عاشورزاده جزو تکواندوکارانی است که می‌تواند قهرمان المپیک شود چون توان فنی دارد. سنش از بقیه کمتر است ولی حواسش خیلی جمع است. مهدی خدابخشی و سجاد مردانی هم می‌توانند در المپیک مدال‌آوری کنند.»
نوشته با هادی ساعی؛ آقای خاص تکواندوی ایران/از طلای المپیک تا آکتور شدن در سینما اولین بار در خبرداغ پدیدار شد.